Populus latince halk anlamina gelen bi kelime. Latince kelimelerin herkes icin buyulu oldugunu dusunuyorum. Tabi bunun anatomiye dil analigi yapmasindan kaynaklandigini soylemek gerek. Fakat cok seksi degil mi ayni zamanda?
Girisi kisa kesip sadetle devam edecek olursam, Populus yani halk ayni zamanda o kulture de isaret ettiginden populer kultur kavramini dogurmus. Turk Dil Kurumu bu kavrami, ‘Belli bir dönem için geçerli olan, hızlı üretilen ve hızlı tüketilen kültürel ögelerin bütünü’ olarak tanimliyor. Yuklenmek istenen anlam bakimindan muazzam bir tanimlama. Ici dolu dolu.
Hizli uretilen ve hizli tuketilen. (Cumleyi devam ettirirken dilbilgisini unuttugumu farkettim.) Bu hizli sifati(?) aslinda her seyi aciklamayi beceriyor.
Icinde bulundugumuz sosyal ortamin bizi nasil etkiledigini anlamak icin cok fazla bir cabaya ihtiyac yok. Ancak bizi neyin etkiledigini dusunmek yerine, her zaman uyum saglamaya calismayi sectigimiz icin hayatin anlamindaki ‘Ben’in biraz ucunu kaciriyoruz. Uyum saglamaya calismak kismen mecburiyet olsa da, kimseyi rahatsiz etmeden kabuk disina cikmak icin ozguruz neticede.
Mesela bu evlilik ve cocuk sahibi olma hirsiyla da ilintili. Arkadasin evlendiyse evlenmelisin, cocuk sahibi olmaya hazirlaniyorsa senin de zaman kaybetmemen lazim, hadi hemen olsun.
Bu ornek tuketim hirsindaki ruh bozuklugindan baska bir sey olamaz ki, tatildeki gosteris izdirabini aciklasin.
Lutfen yanlis anlasilmasin, ben B’ye gidip ayni denizde yuzmek varken daha gosterisli A’ya gidilmesini ya da her anin fotograflanmasini kastetmiyorum. Gosterisin arkasindaki o kaba niyeti kastediyorum. Hos kelime olarak gosterisin kendisi de kaba.
Cunku televizyonu HD izlerken alinan zevkle tupluyu izlerkenki arasinda fark var. Ancak ikisinde de filmin sonu ayni.
Ne yapiyorsak neden kendimiz icin yapmiyoruz ki? Ya da bir baskasinin faydasi icin? Filmin sonunu beraber gormekse onemli olan neden tupluye razi olmaktan korkuyoruz? Imrenmek her zaman mi cok guzel?
Charlie Chaplin, Charlie Chaplin’e en cok benzeyenler yarismasinda finale bile kalamamis. Hayat bazen bizden bagimsiz guclerin eline gecebiliyor, ama bi sonraki sahnede bize benzeyenler degil bizzat kendimiz olacagiz. O sahne de vicdan muhasebesinin yapildigi yer olsun.
Bunu okuduktan sonra ihtiyac sahibi birine tuz, ekmek verebilir misiniz? Baskasinin mutlulugunun sizi nasil mutlu ettigi cok imrenilecek bir sey gercekten.
Denemek Güzeldir, 
Bir Cevap Yazın