Denemek Güzeldir,

Ne tuhaf degil mi gelecek için çalışırken, hayaller kurup dua ederken Geçmişi istemek

–Annem

Gecmiste yasanan bir ana, belirli bir doneme donme istegi kacinilmaz bir sey. En azindan herkes bir kere olsun bunun hayaliyle zaman oldurmustur.

Sokakta yenen ‘o’ salcali ekmegi sevmeyen var mi allah askina? Simdi evde yapsak ayni tadi vermez ama. Cunku sokakta oynarken tadi guzel o ekmegin, cocuk eliyle yerken guzel.

Ben, sonbaharin sonuna denk gelen bir ana donmek isterim mesela. 9-10 yaslarina. Kisliklarin yavas yavas hurclardan cikarildigi, gecmis senelerde giyilen bu kiyafetlerin bu sene olacak mi acaba kaygisiyla teker teker denendigi, azcik kucuk gelenin ‘zaten evde giyildigi’ ‘ne olacaktisi’ ile istemsizce kabul edildigi bir aksam. Ve bu aksam Pazar gunune denk gelsin mumkunse. Bu gun yapilan detayli banyo sefalari ve sonrasinda annemin sobada isittigi atlet ile kulot da olsun. Bunlar cok onemli.

Ama sonra sobada kuruyan portakal kabugunun kokusu sarsin evi, daha da sicak olsun her sey. Ha bi de birimizin dogum gunune denk gelsin bu aksam. Manolya Pastanesi’nden alinan pasta dolapta mis gibi saklansin, ben gormeyeyim onu. Kesildiginde buyuk dilimi isteyeyim, sonra bir dilim daha.

Yemegi coktan yemis olalim ama, bogazdan ziyade aslinda duygu hayal ediyorum su an.

Tabiki gec yatmayalim, yarin okul ve is var.

Sabahlari annem beni okul icin uyandirirken ayaklarima masaj yapardi hep. Oyle uyanayim ertesi sabah.

Kahvaltiyi yaptigimiz o buyuk tepsi, tuzluyogurtun ustunde donan zeytinyagi, firindan gelen sicak acik ekmek, koyden gelen yesil zeytin.. O zamanlar fotografini cekseydim ve simdi baksam bu kadar net belirmezdi gozumde.

Derken aklima baska seyler geldi. Bunlarin hicbirinin bir daha olmayacagi kesin. Fakat bunlari hatirlamak degil de tekrar sahip olmayi hayal etmek sanki kotu. Yani halimden memnun mu degilim ki? Mutsuz muyum? Caresiz miyim? Bunlari yeniden yasamayi istememe sebep olan sey ne?

Deniz de pek guzel hazirlar kahvaltiyi. Annem kadar sever, kollar, dusunur beni.

Ama benim problemim sanirim cok onemsemek. Onemsedigim seylerden, aradigim tepkiyi goremeyince cocuk olmak istiyorum. Cunku o zamanlarda onemsedigim sey yeni aldigim ayakkabinin kirlenmemesiydi. Boynumdaki bogumlarin kiriyle annem ilgilenirdi. O zamanlarda onemsedigim sey muhtemelen bir cizgi filmdi. Atletim ve kulotum zaten hep sicakti. Dokuzundayken on yasina girdigimde ne olacagimi onemsemezdim. Tek stres kaynagim defterimin kabi, etiketiydi.

Simdi yirmidokuzumda birakin otuzu, yirmidokuzbucukta ne olacagimi dusunuyorum. Siz de boyle misiniz? Neden?