Denemek Güzeldir,

Cogunluga ayak uydurmak daha dogrusu cogunluk icin yasiyor oldugumuz gerceginden nasil siyrilabilirim diye dusunurken, kendimle dost olup olmadigim geldi aklima. Bu gercegi yakamdan dusurmenin tek yolu bu sanirim. Nasil bir cevap verirsem tatmin olurum onu bilmiyorum. Kendimle dost olmak ne demek yani simdi?

Henuz sordugum soruyu anlayamamisken, once neden cogunluga ayak uydurdugumu dusundugume donmem gerekiyor sanirim. Eskaza bi cikis yolu buldum evet ama cevabini sonra aramaya devam edecegim.

Cogunluga ayak uydurmak, hmm cogunluk icin yasamak evet. Aslinda akla getirince ya da okuyunca cok basit bi cumle gibi geliyor. Ama ustune dusunmeye baslayinca, insan istemsizce “yoo ben oyle bisi yapmiyorum” diyor icten ice. Burada cogunlugun kararina uymaktan, demokratik bir secime ornegin baskaldiristan bahsetmedigimin anlasildigini umuyorum. Orneklendirmem gerekirse; is arkadasinin ev aldigi siteden ev almak icin cirpinan beyaz yakalinin acizligi ya da komsusunun cocugunu gonderdigi okula “ben de gonderirim” diye hirslanan bir velinin sorumsuzlugu olabilir.. Ve statu gosterisi icin yapilan her sey..

Fakat bu davranislardan daha kotu bir sey varsa o da bizlerin, bu ve bunun gibi seyleri bilincizce yapiyor olusumuzdur. Elalem ne der’i bastan yanlis anlayip, elalem ne demeze giden bir karanligin icinde cirpindigimizin farkinda degiliz. Cunku hayati kendimiz ve sevdiklerimiz icin yasamak yerine cevremizdekilerin sinirlarina nasil dahil oluruz diyerek harciyoruz. Onlara onlar gibi oldugumuzu kabul ettirmek istiyoruz. Bu sidik yarisini inkar edecek biri var mi?

***

Dostunuza yalan soyler misiniz?

Kendimle dost muyumdan once bu soruya yanit vermem gerek, bence ben kimseye yalan soylemiyorum. Bazen yeteri kadar bilgi sahibi olmadigim bir konu uzerine konusurken, abarttigim seyler oluyor ama bu daha cok “yanlis” olarak adlandirdigim bir durum.

Peki kendime yalan soyluyor muyum? Muhtemelen evet. Ara degeri dislayarak yapacagim su onermeyle sorularin kismen cevabini buluyorum sanirim; dostuma yalan soylemiyorum fakat kendime soyledigim oluyor. O halde, kendimle dost degilim.

***

Insanin kendiyle dost olabilmesi anlasilmasi zor bir durum. Yani, dost dedigin atan baska bir kalp ile anlam buluyor degil mi? Hem evet hem hayir. Kitap, kopek en iyi dosttur aforizmalarini dogru kabul ederek es geciyorum. Ama insan kendi dilinden anlayan birine dost der, konusabildigi birine.

Hepimizin birden cok dostu vardir kesin. Hepsi de cok iyidir. Iyi olmayan dost olabilir mi? Hangisiyle aramizda, icinde cikarin otesinde bir iliski var?

Sanirim benim sadece kendimle aramda var boyle bi iliski. Ama kendime yalanlar soyledigim icin, dost olmuyor diger yanim. Ve sanki sadece bu yuzden kendimle dost olmayi istemeden erteliyorum. Ben, ben olmaktan uzaklastikca farkinda olmadan pismanliklarimin icinde kayboluyorum. Somutlastirabildigim bi vaziyet degil bu malesef ama gercekliginden suphe duymuyorum. Uzerine gidip yalanlarimdan oturu kendimden af dilemeyi henuz dusunmedim, ama kendimi taniyan biri olarak ben, beni her zaman affedebilecegimi biliyorum. Belki de rahatligimin ve yanilgilarimin sebebi budur.

Kendimle dost olmayisimi simdi sefillikle tanimliyorum. Sefillik yuzkarasidir.

Sefil bir kimseyi insanlar aralarindan uzaklastirmak icin sopa kullanmazlar, supurgeyle supururler; onu daha cok asigalamak icindir bu ve haklari da yok degildir boyle davranmakta, cunku sefillige dustugunde kisioglunun ilk kendisi hazir olmalidir kendini asagilamaya.

-Suc ve Ceza, meyhane

Simdi kendinize sordunuz mu? Dost musunuz?